Bas is inmiddels al 21 jaar een vertrouwd gezicht binnen VAEX. Zijn verhaal begon niet achter een bureau, maar achter het stuur van een vrachtwagen. Van 1992 tot 2002 reed hij door heel Europa, zowel op de veewagen als met stukgoed. “Ik zat bij een neef op de vrachtwagen en later ook deels op de planning,” vertelt hij. “Zijn bedrijf werd in 2004 overgenomen door Pim, de toenmalige mede-eigenaar van VAEX The Livestock Traders.”

In datzelfde jaar maakte Bas de overstap naar VAEX, waar hij de planning op zich nam. Hij kon er zijn organisatietalent en oplossingsgerichtheid helemaal in kwijt. Geen dag was hetzelfde: een chauffeur die stilviel langs de weg, een veearts die niet kwam opdagen, zieke dieren… “Je moest altijd creatief zijn en snel schakelen. Dat maakte het werk juist leuk. Elke dag bracht weer een nieuwe puzzel.” Toch merkte hij na een aantal jaar dat hij toe was aan iets anders. In 2011 besloot hij dat de planning niet meer zijn toekomst was, maar stoppen bij VAEX was geen optie. “Ik wilde hier blijven werken, maar ik wist niet wat ik dan wél wilde doen,” zegt hij met een glimlach.

Het was Pim die uiteindelijk met een verrassend voorstel kwam: waarom niet de verkoop in Italië oppakken, samen met meneer Bocca, om daar de verkoop van varkens en biggen verder uit te bouwen? Een nieuwe uitdaging, alleen zat er wel een flink obstakel aan: Bas sprak geen woord Italiaans. “Dus ik ben twee weken naar de nonnen in Vught gegaan en daarna nog privéles gaan volgen. Toen kon ik mezelf uiteindelijk redelijk redden in het Italiaans,” vertelt hij. “Maar geloof me, op mijn veertigste ineens weer in de schoolbanken zitten… dat was echt flink wennen. Ik had school nooit het allerleukste gevonden, dus het voelde wel een beetje alsof ik weer helemaal opnieuw moest beginnen.”

Ik heb niet veel diploma’s, maar wel heel veel ervaring

Toch merkte hij dat hij in deze rol niet helemaal kon aarden en zijn plek niet echt vond. Op dat moment ontstond het idee om het eens over een andere boeg te gooien en in Italië op zoek te gaan naar trucks. Dat sloot veel beter aan bij Bas zijn passie voor vrachtwagens en bleek uiteindelijk het begin van een heel nieuw hoofdstuk.

In 2012 verhuisde het bedrijf van Reek naar Ravenstein, een nieuw hoofdstuk waarin ook voor Bas nieuwe kansen ontstonden. Langzaam groeide hij steeds meer richting de algemene verkoop van trucks, veel breder dan alleen de Italiaanse markt. Ze begonnen klein, in een eenvoudige keet, maar met een grootse ambitie. “We waren met z’n drieën en ik pakte eigenlijk alles op: administratie, verkoop, klantcontact… alles wat nodig was,” vertelt Bas. Al snel verkochten ze tien trucks per week, goed voor zo’n 500 per jaar. Toen Pim in 2016 besloot zich volledig op de truckhandel te richten en de veehandel achter zich te laten, ontstond VAEX The Truck Traders in de vorm zoals het nu bestaat.

Als je hem vraagt waar hij het meest trots op is, hoeft hij niet lang na te denken. “Ik heb niet veel diploma’s, maar wel heel veel ervaring,” zegt hij. “Ik begon ooit op de vrachtwagen en heb me door de jaren heen ontwikkeld tot wie ik nu ben. Daar ben ik trots op. Dat ik altijd heb willen leren, kansen heb gegrepen als ze voorbij kwamen en toch altijd mezelf ben gebleven.”

Er wordt interesse getoond in wie je bent en hoe het privé met je gaat

Wat hem misschien wel het meeste werkplezier geeft, is het persoonlijke contact met klanten. “Ik heb hier de mogelijkheid om echt relaties op te bouwen,” vertelt hij enthousiast. “Dat vind ik fantastisch. Niet alleen een truck verkopen en weer door, maar klanten écht leren kennen. Vertrouwen winnen, afspraken nakomen, samen een langdurige samenwerking opbouwen. Daar haal ik zoveel voldoening uit. Dat je weet: als je elkaar belt, is het goed. Dat gevoel, dat maakt dit werk bijzonder.”

In al die jaren heeft Bas The Truck Traders zien veranderen en groeien. “We blijven constant ontwikkelen. Het bedrijf is goed doorontwikkeld en groeit mee met de markt,” zegt hij. Toch is er iets wat volgens hem altijd hetzelfde is gebleven: de cultuur. “Of je nu in de directie zit, in de verkoop werkt of op de administratie, iedereen is hier gelijk. De lijnen zijn kort en je weet precies wat je aan elkaar hebt. Wat ik ook belangrijk vind: je wordt hier echt als mens behandeld. Er wordt interesse getoond in wie je bent en hoe het privé met je gaat. Dat maakt het samenwerken zo prettig.”

Als hij terugdenkt aan wat hem na al die jaren nog steeds motiveert, dan is dat niet één specifiek moment. “Het is meer het totaalplaatje,” legt hij uit. “De manier waarop we samen werken, de successen die we als team behalen, het vertrouwen dat ik krijg. Dat alles bij elkaar maakt dat ik hier elke dag met plezier naartoe ga.”

Voor nieuwe collega’s heeft Bas een helder advies: gewoon doen. “Stap in het diepe. Blijf jezelf. Wees bereid te leren en neem alles in je op.” En als hij zichzelf 21 jaar geleden een tip mocht geven? “Kijk niet tegen een ander op. Begin onderaan de ladder en werk hard. Dan kom je er vanzelf.”

Bas is het levende bewijs dat je met passie, inzet en een gezond boerenverstand een mooie weg kunt afleggen, én onderweg gewoon jezelf kunt blijven.